Net na de debriefing op de laatste dag van de STARtclass Huisartsgeneeskunde jaar 2, tref ik Nathalie Ververs, programmaleider. Deze STARtclass was de eerste na de intelligente lockdown vanwege de COVID-19 pandemie. In deze eerste en spannende week is er veel goed gegaan. En we weten wat extra aandacht nodig heeft.
Zoals interactie tijdens online onderwijs. Vanwege de coronamaatregelen was de opening niet in het auditorium maar volledig online. Nathalie presenteerde voor de camera in een leeg lokaal. De cursisten waren over lokalen over 3 verdiepingen verdeeld en keken naar een scherm. ‘Ik heb de interactie tijdens de opening zo gemist!’, zegt Nathalie. ‘Ik kon de cursisten niet zien en zij konden mij geen vragen stellen.’ Nathalie vertelt dat vóór corona de opening, de eerste presentatie van de cursus, altijd een warm welkom was. Alle cursisten in het auditorium met een programmaleider die prikkelende vragen stelt. Het zet de cursisten op scherp en het is voor de cursist meteen duidelijk dat bij Schola Medica een veilige leerklimaat heerst waar alles gevraagd kan worden.
Voorafgaand aan de cursus is per onderdeel goed nagedacht over welke maatregelen er genomen moeten worden. De docentenhandleiding is herschreven en aangepast aan de RIVM richtlijnen. Mondmaskers, handschoenen, looprichtingen, beperkt aantal mensen per lokaal, verdeling van de groepen; het was allemaal goed geregeld. Doordat we meer, maar kleinere cursistgroepen hadden, waren er meer docenten dan normaal gesproken bij een STARtclass Huisartsgeneeskunde jaar 2. Al deze docenten stonden te trappelen om weer les te mogen geven.
Voor de simulatiepatiënten was het spannend. In de scenario-setting kan immers geen 1,5 meter afstand worden gehouden. De simulatiepatiënten en de cursisten die het scenario speelden droegen mondmaskers. Voor de cursisten was dit lastig, want de mimiek van de patiënt is achter zo’n masker bijna niet te zien. Ook konden een aantal handelingen niet gedaan worden, zoals airwaymanagement. Daardoor werd de trainingssituatie iets minder realistisch.
Nathalie peinst verder over het verloop van de cursus: ‘Er hing een zweem van extra zenuwen rond deze groep. Alsof ze zenuwachtig waren omdat ze juist nu de ziekenhuisstage moeten doen. Want daar zijn coronapatiënten. Of is het wellicht omdat dit het eerste onderwijs sinds maanden is? Ze moesten er misschien weer inkomen? Ik merkte dat kennis van de vorige STARtclass (jaar 1) bij veel cursisten was weggezakt.’
Terugkijkend op deze week komt Nathalie tot de conclusie dat het voor iedereen wennen was, maar dat het voor een eerste keer goed is verlopen. We hebben geleerd dat wij meesters zijn in het offline lesgeven. Het betrekken en activeren van cursisten gaat dan vanzelf. Online of op afstand is dat nog onwennig. Dat gaan we verbeteren, want we willen dezelfde sfeer en interactie óók in het nieuwe normaal.
